تکنیک تنفس صحیح در مبحث بازیگری مخصوصا بیان صحنه ای و نیز در رقص از اهمیت زیادی برخوردار است. هم به لحاظ افزایش حجم ششها و تنظیم ریتم تنفسی، و هم به لحاظ ذخیره انرژی. کنترل تنفس در یوگا یا پرانایاما، علاوه بر ایجاد تمرکز، در بالا بردن اعتماد به نفس و آرامش فکر و کنترل روان و ذهن نیز بسیار مثمر ثمر واقع خواهد شد.

تمرینات تنفسی متنوعی در کلاس های یوگا آموزش داده می شود که هر کدام ریتم تنفسی (دم – بازدم – حبس دم – حبس بازدم) خاصی را در بدن جاری می کند. لزوم این تغییر ریتم تنفسی به ادراک برمی گردد. این که ما بتوانیم تحت تأثیر ریتم تنفسی خاصی، احساسات متضادی که در وجود ماست درک کنیم تا به شناخت و خودشناسی برسیم. کارکرد تنفس های یوگایی در بدن در زمینه ای کاملاً علمی قابل بررسی هستند، با این پیش زمینه که تغییرات در ریتم تنفسی باعث ایجاد تغییرات شیمیایی در بدن شده و تغییر احساس ما را نسبت به پیرامونمان باعث می شود. یک یوگی (یوگا کار) با انجام تکنیک های تنفسی، هم چون باستریکا، کاپالاباتی و… به صورت کاملاً ارادی، فعل و انفعالات شیمیایی بدنش را تحریک می کند. تا به درکی از احساسی که شاید در اعماق وجودش نا شناخته مانده یا فراموش شده، دست یابد و آن را بازشناخته و به به خودشکوفایی برساند. جدای از هدف، که همانا خودشناسی و ادراک درونی است، درس مهم دیگری نیز برای بازیگر در این فرآیند نهفته است و آن ناظر بودن بی طرفانه بر حالات ایجاد شده در ذهن و جسم، توسط ریتم های تنفسی است. این را می توان به کل اعمال یک انسان تعمیم داد و بازیگر نیز می تواند این نیروی شاهد و ناظر بودن بی داوری و موضع گیری را در خود پرورش دهد. این عدم قضاوت به هیچ عنوان عملی منفعلانه نبوده بلکه همراه ضبط و ثبت ذهنی است و ذهن در لحظه لحظه ی این کشف و شهود، آگاهانه جریان سیال خود را حفظ می کند.